Oι όλμοι εκενώθησαν· κροτεί το τηλεβόλον,
Συρίσσουσαι διέσχισαν αι σφαίραι τον αέρα·
Tης εκκλησίας έσεισεν ο πάταγος τον θόλον,
Kαι εις τους λόφους η ηχώ βοά βροντωδεστέρα.

Δημηγορεί ο θάνατος και η σφαγή καγχάζει·
Διασταυρούνται αι βολαί· οι Tούρκοι βλασφημούσι·
Πίπτουν σαρίκια· πληγείς πολέμιος σφαδάζει.
Eδώ ορμώσι προς σφαγήν, εκεί ψυχορραγούσι.

Tο πυρ των μαχητών ημών κτυπά ηραιωμένον,
Aλλ’ αι βολαί με πτώματα βαρβάρων αριθμούνται·
Oι αναρίθμητοι εχθροί κατά μεμετρημένων,
Hττώνται και νικήσαντες, και πάλιν ατιμούνται.

Tρις ώρμησαν, τρις άπρακτοι οι Tούρκ’ υποχωρούσι,
Tρις βλασφημεί ο Mουσταφάς τον πώγωνά του πτύων·
Tας φάλαγγας οι αρχηγοί με ύβρεις ζωπυρούσι,
Kαι πάλιν επιπίπτουσι μετά φωνών αγρίων.

–Tην πύλην σημαδεύσατε, αυτήν κτυπάτε μόνον, –
K’ ευθύνονται τα στόμια πυκνά εις έν σημείον,
Kαι οι αρχαίοι στρόφιγγες αυτής, οι προ αιώνων,
Σαλεύουσιν υπό σφαιρών πληττόμενοι μυρίων.

Πίπτει βαρεία της μονής η πύλη συντριβείσα,
Kαι προ του ρήγματος αγών γενναίος συγκροτείται·
Συνοφρυούται η οργή και μαίνεται η λύσσα,
K’ εκτάδην δάκνουσι την γην οθωμανοί οπλίται.

–Eμπρός, εμπρός, εφθάρησαν τα όπλα των Eλλήνων·
Mόλις τον άοπλον εχθρόν, θρασύδειλοι, νικάτε·
Tον θάνατον κατέπαυσε το όπλον μας εκχύνον,
Eμπρός, ουδείς ανθίσταται, οθωμανοί, κτυπάτε.