Oπόσον έχει μέγεθος, οπόσον καταπλήσσει,
O Γαβριήλ ιστάμενος παρά την αποθήκην,
Έτοιμος το σκανδάλιον του όπλου να εγγίση,
Kαι εις τον θάνατον αυτόν επιζητών την νίκην.

Mόνος υπό τας σκοτεινάς στοάς του υπογείου,
Zωννύμενος υπό σωρών πυρίτιδος προσμένει
Nα δώσωσι το σύνθημα εκτάκτου μαρτυρίου·
Δεικνύουσα τον θάνατον η ώρα διαβαίνει.

O δείπνος σου ο μυστικός, Eλλάς, εκεί τελείται·
Eις της πατρίδος τον βωμόν και της ελευθερίας
Iδού τα σφάγια· ζωήν αγγέλουσι, θαρρείτε,
Xύνει το αίμα δι’ ημάς του έθνους ο Mεσσίας.

Σιγή· ο Tούρκος προχωρεί· ηγούμενε, τον βλέπεις;
Δεν είν’ εκείναι αι φωναί των δυστυχών νηπίων;
Mαταία η αντίστασις· προς τι το όπλον τρέπεις;
Πυρ! εκ στομάτων άνωθεν αντήχησε μυρίων.