Ἀνέγερσιν τὸν ἔρωτά σου λέγεις;
Κατέστρεψεν ὁ Πλάτων τὰς καρδίας
Μὲ τὰς τοῦ ἔρωτός του θεωρίας·
Ἐὰν σύ, Γλαύκη, τὴν ἑταίραν ψέγῃς,

Ἀλλὰ τι εἶναι ἡ κενὴ ἀγάπη,
Ὁ σκελετὸς τοῦ ἔρωτος, ἡ κρύα
Ἀπράγμονος ὀδύνης φιλαυτία,
Πρὸς ἣν ἡ νέα γενεὰ ἐτράπη;

Ὡραῖος ἔρως μὲ νεκρὸν τὸ ὄμμα,
Μὲ σάβανον ὠχρὸν εὐαισθησίας,
Καὶ ὄντως ἄξιος τῆς βασιλείας
Του Πλούτωνος· σεσαθρωμένον πτῶμα.

Ὅταν μᾶς τέρπῃ ὁ καρπός, ὦ Πλάτων,
Ἡ χεὶρ αὐτὴ περιχαρῶς τὸν δρέπει,
Καὶ τὴν ζωὴν εἰς θάνατον δὲν τρέπει
Φαντασιώδεις κόσμους ἀναπλάττων.

Τοῦ φθινοπώρου ὁ ἀὴρ μαραίνων
Τὰ ἄνθη τῆς ἀνοίξεως σαρόνει,
Καὶ αὕτη ἡ λατρεία θανατόνει·
Εὐνούχων εἶναι καὶ ἐξηντλημένων.

Ἢ μᾶλλον εἶναι πρόσχημα ἀχρείων,
Ὑπόκρισις, ἢ πλάνη, ἢ μανία,
Φθίσις τοῦ ἔρωτος, ὠχρὰ λαγνεία,
Περικαλλὲς τῆς ὕλης προσωπεῖον.

Χαμαὶ τὸ προσωπεῖον! ἡ ἑταίρα
Ἀγέρωχον τὸ μέτωπόν της αἴρει,
Δὲν τήκεται εἰς στόνους, σπαίρει,
Θνήσκει καὶ ἀναζῇ ὡραιοτέρα.

Καὶ ἀδελφὴ τῆς ἡδονῆς ἐκχέει
Μεθύουσαν ἐρώτων ἀτμοσφαῖραν·
Τὴν εἶδες εἰς χειμερινὴν ἑσπέραν
Πῶς ὑπὸ ἔρωτος γελᾷ καὶ κλαίει;

Παιδίον, ὕπαγε· ἡ εὐτυχία
Κενὰς σκιὰς οὐδέποτε θηρεύει,
Καὶ τὸν Θεὸν εἰς μάρμαρον λατρεύει
Ἡ τοῦ ἀνθρώπου ὑλικὴ καρδία.

Τὸ ἄντρον εἶναι σόν, καὶ ἡ σκοτία
Καθὼς ὁ θάνατος μᾶς ἐξισόνει·
Ὕπαγε, Γλαύκη φίλη, εὐδαιμόνει,
Ἂν ἡ κλοπὴ καλεῖτ’ εὐδαιμονία.

Ἤδη ἡ νύξ, προστάτις τῶν ἐρώτων,
Ἀνὰ τὴν γῆν ἁπλοῦται βαθυτάτη,
Οὐδὲ ἡ αὔρα τὴν σιγὴν ταράττει·
Ὁ οὐρανὸς προσμειδιᾷ ὑπνώττων.

Ἡ Γλαύκη εἰς τὸ ἄντρον ἀναμένει·
Ἐφόρει τὴν καλύπτραν τῆς σκοτίας·
Ῥιγᾷ ὑπὸ ἀνυπομονησίας,
Ἐκεῖ, ὡς Λάμια εὑρισκομένη.

Ὁ χρόνος, ἀπηνής, βραδέως βαίνει·
Μὲ συμφορὰν πολλάκις εἶν’ ὁμοία
Ἡ ἀναμενομένη εὐτυχία
Καὶ δι’ αὐτὸ ὠχρὰ ἡ Γλαύκη στένει.

Ἀκούεται βημάτων πέραν κρότος.
Εἶναι αὐτός· τῆς Γλαύκης ἡ καρδία
Μετρεῖ τὰ βήματα ἐν ἀγωνίᾳ·
Τίς εἰς τὸ ἄντρον βαίνει λεληθότως;

Ἰδοὺ ὁ Πολιορκητής· μυθῶδες
Ἀγώνων κρᾶμα, μέθης καὶ ἐρώτων·
Εἰς τὴν ἀγκάλην γυναικὸς ὑπνώττων
Ἠγείρετο μὲ βλέμμα ἐρεβῶδες.

Ἐξ εὐωχίας αἴφνης καὶ ὀργίων
Πρὸς τὰς μεγίστας ἔβαινε στρατείας,
Ἠσπάζετο τὰ χείλη τῆς Λαμίας
Πρὸς γρόνθον πάλιν τὴν πυγμήν του κλείων.

Εἶχε τῆς φύσεως τὸ μεγαλεῖον·
Νῦν μειδιῶν καὶ εὐσταλὴς καὶ χαίρων
Μετὰ μικρὸν τὸ μέτωπόν του αἴρων
Νεφῶδες καὶ τὸν κεραυνὸν ἐγκλεῖον.

Πλὴν σιωπή! συμπτύξεις πυρετώδεις,
Φιλήματα μακρά, γριφώδεις φράσεις,
Πειρπλοκὰς καὶ μέθην καὶ ἐκστάσεις
Ἡ νὺξ περιλαμβάνει ἡ ζοφώδης.

Τὴν γλῶσσαν τῆς ἀγάπης ὁμιλοῦσι·
Καὶ λέξεις μύχιαι, παλμοὶ καρδίας,
Πνοαὶ θερμαὶ βαθείας συμπαθείας
Ὡς ἁρμονία τῆς ψυχῆς ἠχοῦσι.

Τὰ μόνα ἄνθη τοῦ περῶντος βίου,
Δρεπόμενα ὑπὸ τοῦ διαβάτου
Ἀπὸ τῆς ὄχθης τοῦ ὠχροῦ θανάτου
Πρὶν ἐντὸς σκότους κοιμηθῇ στυγίου.