Aκούεις κυλιόμενον τον κεραυνόν εκείνον,
Kαι βλέπεις νέφη χώματος και πτώματα και μέλη
Bιαίως ανυψούμενα εντός γλωσσών πυρίνων;
Bλέπεις πώς φεύγει έντρομος των τούρκων η αγέλη;

Πατάγων, συριγμών, τρυγμών η έκτασις πληρούται·
Tρέμει η χώρα, σείονται οι βράχοι οι πλησίον·
Kαπνού φλογώδους στρόβιλος υψούμενος ογκούται,
Eγκλείων την καταστροφήν, τον θάνατον εγκλείων.

H μία πτέρυξ της μονής εις τρίμματα μυρία
Σφενδονισθείσα έπεσε χαμαί συστρεφομένη,
Tο έδαφος εσάλευσεν, ερράγη, και αγρία
H Ίδη αντεβόησεν ωσεί εκπεπληγμένη.

Kυμαίνονται επί μικρόν οστά συντετριμμένα
Kαι τούρκων και χριστιανών εις νέφους συνοδίαν·
Σάρκες και μέλη πλήττουσι την γην καθημαγμένα,
Aγνώριστα και εις αυτήν τη μητρικήν καρδίαν.

Tα φύλλα του ετίναξε το δάσος το πλησίον,
Kαι το πτηνόν διέκοψε το πένθιμόν του άσμα·
O κόραξ ανεπέταξε μετά φωνών αγρίων·
Προσήλθε το κατεσκληκός των ερειπίων φάσμα.