Σχίσε τὴ σκέπη καὶ πολλὰ θὰ ἰδῇς σ’ αὐτὰ τὰ μέρη·
ἔχει κι’ ὁ νοῦς σὰν τὴν καρδιὰ ματιὰ γιὰ νὰ κυττάξῃ.
- Καλλίτερα νὰ μου κοπῇ, νὰ μοῦ κοπῇ τὸ χέρι
κι’ ὅλο τὸ αἷμά μου ἐδῶ σταλιά-σταλιὰ νὰ στάξῃ,
παρὰ νὰ σχίσω μοναχὸς τὴ σκέπη τὴν ἁγία,
ποῦ δὲν μ’ ἀφήνει νὰ ἰδῶ τὰ ξένα μεγαλεῖα!
Δὲν μὲ πλανᾷς· παραίτησε τὰ λόγι’ αὐτὰ τὰ πλάνα·
ἡ σκέπη αὐτὴ εἶν’ ἡ Πατρίς, εἶν’ ἡ γλυκιά μου Μάνα,
τ’ ἀδέλφια, ἡ γυναῖκα μου, τὰ σπλάγχνα, τὰ παιδιά μου,
ἡ γλῶσσα, ἡ θρησκεία μου, ἐγὼ μὲ τα παλῃά μου!
Δὲν θέλω μὲ τὸ ιο μου νὰ σκοτωθῶ τὸ χέρι·
δὲν ρίχνω μήτε σὲ βωμὸ τὸ ἅγιο φυλαχτό μου·
τὴ σκέπη τῆς Πατρίδος μου δὲν σχίζει τὸ μαχαῖρι·
τὴν ἔχω μπρὸς στὰ μάτια μου μαζῆ μὲ τὸ Θεό μου!