Ἄχ, νὰ Σὲ ἰδῶ· ἡ ὄψι Σου τὸ φῶς μου νὰ τυφλῶσῃ
κ’ ἡ τύφλωσίς μου ἄλλο φῶς γιὰ Σένα νὰ μοῦ δώσῃ.
Τὰ στήθη ποῦ μοῦ πάγωσε ὁ κόσμος νὰ θερμάνω·
πόσο καιρὸ τὴν ὄψι Σου μὲ τοὺς ἀνθρώπους χάνω...
Καλοῦνε χάρο τὸ φτερὸ ὁποῦ τὴ σάρκα ρίχνει!
Καὶ λένε θάνατο τὸ φῶς ποῦ τὴ μορφή σου δείχνει!