Ὡσὰν τὸ Δῆμο πλούσιος κἀνεὶς δὲν ἐγεννήθη·
τί εἶχε δὲν ἐγνώριζε· τὸ ἄμμο ποιος μετράει;
Ὅμως καὶ σπλαχνικώτερα κἀνεὶς δὲν εἶχε στήθη·
ὅ, τι κι’ ἂν εἶχε τὤδωσε· γι’ αὐτὸ ψωμοζητάει!
Άρρωστος τώρα, γέροντας καὶ μὲ κορμὶ σκυμμένο
στοὺς δρόμους τὸ χεράκι του ἁπλόνει τ’ ἁγιασμένο·
ἀπὸ ἐκείνους πὤδινε ζητεῖ ἐλεημοσύνη·
ὅμως γιὰ κεῖνον δὲν ζητᾷ μονάχα· πάλι δίνει...
Ὁ μεγαλόδωρος πτωχὸς ἔχει πτωχοὺς ἀκόμα
καὶ τὸ ψωμὶ ποῦ τοῦ πετοῦν τὸ δίνει σ’ ἄλλου στόμα.