Η μαύρη γη εστέναξε και είπε: - Χορταριάζω
και λουλουδίζω μοναχά για να τονέ σκεπάζω·
ήταν παιδί μου μια φορά και τώρα πειο παιδί μου...
Ο Ουρανός τον έπλασε, τον έκαμε μαζή μου·
το ξεύρω πως αγάπαε το χώμα μου ανθισμένο,
γι’ αυτό στο μνήμα του ανθούς και πρασινάδα βγαίνω!