« Ταλαίπωροι….Αύριο θα πονέσω και για σας

– εξάπαντος.

Μα για την ώρα τα λουλούδια είναι τόσο ματωμένα!

Κι ο ήλιος βουλιάζει τόσο θεία στο Σαρωνικό!

Ο ηρωισμός – αχ – είναι κι αυτός μια βαρβαρότητα.

Μια βαρβαρότητα. Τίποτε άλλο.

Η ζωή είναι γλυκό μετάξι.

Μόνο μετάξι, τίποτ’ άλλο.

Φτωχέ Λουντέμη, κι εσύ εδώ;

Αχ, ανένδοτε οραματιστή.

Σου πάει τόσο λίγο η πυγμή…

καλήν αντάμωση αύριο –

στον Ελικώνα!»