Ήταν δική σου όλη η γη,
όσο χωράει το μάτι
μπορείς, αν θέλεις, ζήτα και ουρανό.
Σοφά θα επέλεγε πάντα η μοναξιά.

Με τόσα μη
με τόσα πρέπει συρματόπλεγμα
περίφραξες τόσο αυθορμητισμό.
Ένα κομμάτι στέρφα γη
αυτή σε διάλεξε.

Και δέρνεσαι σε ανέμους και αιώνες.