Ένας ακόμα εφιάλτης
καλεί από τα μακρινότερα
πεδία – τα οποία – δράσης
αποθηκεύουν στα ενδότερα
του εισερχόμενου και άγνωστά του
και κάποια σπασμένα της ψυχής του
μέρη ανοίγοντας μπροστά του
τις πύλες της διαφυγής του
την ίδια ώρα που γυμνοί
τον σχεδιάζουν και τον έλκουν
οι ουρανοί οι νυχτερινοί
όσο κι εσύ ενώ εκπέμπουν
ακόμα μια που απ’ το αγνό
κι αυθεντικό - παίρνει – μορφή
το γνήσιο και καθαρό κακό
που σχεδιάζουνε Σατανική.
Μία – μετά – διαφυγή
την πτώση του και του αβάτου
το βίαιο σπάσιμο σ’ αυτήν
αυτήν την εποχή θανάτου.
Και σε αυτήν του τη φυγή
-κι ενώ σχεδόν πια δεν του είχε
τίποτα μείνει – την πνευματική
κατά την έξοδό του βρήκε
σ’ αυτό το μέρος το Ανίερο
το σκοτεινό αυτό πεδίο
αυτό το κορίτσι που αντίδοτο
για εκείνα ήταν - και τον ίδιο -
που με τα μάτια σαν φωτιά
τα ψυχικά του τραύματα έκαψε
και με τα χείλη τ’ απαλά
σε μία νέα ζωή τον έσπρωξε
μετά το σπάσιμο - με αυτοπεποίθηση –
του εσώτερού του του αβάτου
σε αναγέννηση κι ανύψωση
σ’ αυτήν την εποχή θανάτου.