Δε θέλω τίποτα πια στον ορίζοντα μου
Θα μείνω με τη φαντασία
Από αυτή αναδύομαι και φτάνω κάπως άτσαλα
στο απειλητικό ταβάνι να σταματώ, εγώ με τους καπνούς μου
Ένα κράμα ψυχής και ανθρώπου ονειρευόμουν,
μα ξύπναγα απότομα από εκκωφαντικές συμπεριφορές.
Μα μη με κρίνεις...
Κοίτα τριγύρω σου
Θρηνώ για το απαρηγόρητο της καρδιάς σου
για το λίγο που σμίξαν και ταιριάξαν οι παλάμες.
Έτσι είναι θλιμμένη μου (Ά)γνωστή.
Κάποιοι είναι εδώ για να κρατούν σφιχτά τα
χέρια και κάποιοι να φοβούνται
Για το λίγο που σμίξαν και ταιριάξαν οι ζωές.