Πάλι κοιμάσαι στη μέση του δρόμου.
Το αυτί σου γίνεται ένα με τους ήχους της νύχτας. Το ένα σου μάτι ψάχνει κάποιο απειλητικό
φως.
Τ’ αστέρια αντανακλούν στο περιλαίμιο σου, φτιαγμένο από φεγγαρόπετρες.
Αν ζήσεις σήμερα, δε θα πεθάνεις ποτέ.
Τρύγησες την ευτυχία του ύπνου μια μέρα με ήλιο, μια νύχτα με βροχή.
Τα κουνάβια ρουφούν τ’ απόνερα από τις λακκούβες της ασφάλτου με λαιμαργία. Σε κοιτούν,
κουνάνε το κεφάλι και κρύβονται στις τρύπες τους.
Από μακριά το βαρύ βουητό του φορτηγού. Εσύ απλωμένη στα γατοχώραφα όπου φυτρώνουν
χιλιάδες σαρδέλες.
Θα ζήσεις; Σήμερα είναι τώρα.
Μάζεψε την ουρά σου, Ματίλντα.