Δεν είναι η βροχή!
Είναι ο αέρας που ξαφνικά σηκώθηκε.
Και όμως μοιάζει τόσο με βροχή!
Σε ξεγελάει.
Εφόρεσε τους ήχους της.
Ντύθηκε τ ’ άρωμά της.
Την πόρτα σου χτυπά.
Απ τ’ ανοιχτό παράθυρο σου γνέφει.
Κι εσύ που για βροχή εδίψασες
ωσάν ξερό κλαράκι
ή σαν το στραγγισμένο χώμα...
έξω ορμάς να δροσιστείς...
Οποία αυταπάτη!
Ώσπου να οσμιστείς τη διαφορά
γιόμισες σκόνη και φύλλα πεθαμένα.