Με λένε Ελένη
και κρατάω απ’ τη Σπάρτη
κρατάω και κάτι
από σένα φυλαχτό...
Κι ας μη σε λένε Πάρι
κι ας με άφησες μονάχη
σ’ ένα κρεβάτι
σ’ ένα μπαρ
σ’ έναν σταθμό
Κι ας μη σε λένε Πάρι
κι ας με άφησες μονάχη
στο πουθενά και σ’ ένα όνειρο σκυφτό.

Με λένε Ελένη
μα δε σε λένε Πάρι.

Με λένε Ελένη
και δε μένω πια στη Σπάρτη
μια αγάπη σκάρτη
ήταν η αγάπη σου...
μια ψευτιά, μια πλάνη
φωτιά και στάχτη
η Τροία του χαμένου μου Παραδείσου
Μια ψευτιά, μια πλάνη
μια αυταπάτη
ένα ταξίδι στην καρδιά της αβύσσου.

Με λένε Ελένη
μα δε σε λένε Πάρι.