Την Χρονιά του Δράκου, όταν οι Εποχές θα λιώσουν σε πάγο και θα καούν στον καύσωνα,
όταν καλοκαίρι και χειμώνας γίνουν ένα,
όταν θα περάσεις από την γέφυρα των αναμνήσεων, μην πάρεις αναμνηστικά.
Φόρα την Αλήθεια του Πορτραίτου σου, κληρονομιά του στίγματος σου.
Προσπέρνα τ αντίγραφα, στο πρωτότυπο βρίσκεται η Αλήθεια.
Ξέφυγε από τη Συνήθεια..
Με καθαρό το πρόσωπο, με μέτωπο ψηλά, ρίξε το κλειδί στον ποταμένιο πάτο
της λήθης, σβήσε τα ίχνη της.
Σαν άλλος κλέφτης φυλάσσοντας το κόσμημα της Ψυχής σου,
κρύψου στο βαθύ γιακά της Σιωπής σου που μόνο εσύ έχεις συναντήσει και
επικοινώνησε με τα μάτια της Σιωπής σου.
Είναι μάταιο να δίνεις πάντοτε εξηγήσεις για το τι έφυγε και τι θα έρθει.
Με χέρι γαντοφορεμένο σε λεβάντα αποχαιρέτησε ότι δεν αντέχεις και δε σε αντέχει.
Έτσι και αλλιώς ένας Δράκος πάντα θα επαγρυπνεί, για να σου αφαιρέσει την λεία.
Με την λεβάντα κοιμήσου γαλήνια, πέσε σε ναρκωμένα Όνειρα.
Σε μια λεβάντα αφέσου.