"Πάλι σε σκέφτομαι, όσο η λεμονιά
αγκαλιάζει τους τοίχους
και χαμογελά αισιόδοξα στον ήλιο
να σβήνεις το τελευταίο σου τσιγάρο,
χαράζοντας με μια κοφτή ματιά την καρδιά μου
μετά να χάνεσαι με το ποδήλατο όπως ήρθες,
γλυκιά και φωτεινή, στα αδιέξοδα του κόσμου
αφήνοντας στον άνεμο μια φωνή χαδιάρικη
να σβήνει τις σκιές, μαζί κι ένα μήνυμα
οι ποιητές, οι γραφιάδες χαμένοι είναι,
όταν πνίγονται σε συναισθήματα".