Τις νύχτες γέρνεις στο πλευρό
τα φώτα χαμηλώνουν
οι ίσκιοι μεγαλώνουν
και δε μ’ αφήνουν να σε δω

Ο ύπνος κάθεται βαρύς
στα βλέφαρά σου πάνω
το νιώθω πως σε χάνω
σαν αποκοιμηθείς

Μα στων ονείρων το βυθό
πάντοτε κάτι μένει
σαν άγκυρα δεμένη
που σε κρατάει εδώ

Κάτι που αγνοούμε
στα βάθη της καρδιάς μας
μέσα στα όνειρα μας
ίσως συναντηθούμε

Τις νύχτες που αναχωρείς
στη μυστική ζωή σου
πάρε κι εμέ μαζί σου
στην άλλη όχθη που θα βγεις

Κι όταν θα φτάσουμε γυμνοί
στου ονείρου μας την άκρη
ας μην κυλήσει δάκρυ
για όσα σβήνουν στη σιωπή.