Θέλεις να περπατήσεις κάτω από τον έναστρο ουρανό
με την καρδιά σου να πετάει στα σύννεφα,
θέλεις να τρέξεις μέσα στη βροχή χωρίς να έχεις μπροστά σου σύνορα,
θέλεις μέσα στα δάση να χαθείς και σαν παιδί να ονειρευτής,
θέλεις να φύγεις από αυτά που σε πικραίνουν και με θλίψη σε αρρωσταίνουν.
Μα είναι ισχυρός ο κύβος της πραγματικότητας,
ο κύβος που οι ίδιοι έχουμε δημιουργήσει και μέσα του με άπληστες ευχές μας έχει κλείσει.
Η ψυχή μας πρέπει να αναπολήσει και να θυμηθεί, την αληθινή ζωή, πέρα από δυσοίωνες απολαύσεις και αυτοκαταστροφικές εκτάσεις.
Να επιστρέψουμε εκεί που ο ήχος της αλήθειας και της αγάπης δυνατά ηχεί.