Βλέπεις στο λόφο εκεί ψηλά εκείνο
το λουλούδι; Εκείνο εκεί που στέκεται σαν
φωτεινό αγγελούδι; Λεύκα έχει τα πέταλα και
χρυσάφι βλαστάρι και ο άνεμος του τραγουδά και
η γη το αγκαλιάζει, και τα πουλιά χορεύουν γύρω του
και εκείνο όλο ανθίζει και δάκρυα όλο χαρά γεμίζει όλη η φύση.
Αλλά μη νομίσεις πως οι εποχές
ακίνητες τάχα μένουν, τα χιονιά και η κακοκαιριά
εκεί παραμονεύουν, τον όμορφο αυτό ανθό με λύσσα
να χτυπήσουν και σαν να ήταν όνειρο να τον εξαφανίσουν.
Μα το άνθος παλεύει, μάχεται, στον πάγο και στη θλίψη
και τη ζωή του με τιμή πασχίζει να κρατήσει,
και οι κόποι του και ο ιδρώτας του χαμένοι δε θα πάνε, να κοίτα,
έρχεται πάλι η άνοιξη, πουλιά που κελαηδάνε.