Στο χλωμό φως του απογεύματος
αυτές οι γυναίκες που διασχίζουν την πλατεία
μοιάζουν με άλμπατρος
που πλανάρουν στην μέση του ουρανού.
Χαμένες στην ανοιξιάτικη αχλύ
μετατρέπονται σε σύννεφα απόλυτης περιπέτειας.
σε όνειρα λευκά που πέρασαν τρέχοντας
πάνω σε φτερωτά πατίνια.

Η νύχτα τελειώνει την αυγή
και εμείς, πια, γνωρίζουμε τι σημαίνουν
τα σύννεφα και η Συννεφιασμένη Κυριακή.

Όμως ας είμαστε ειλικρινείς.

Για τις πράξεις ή παραλείψεις των ωραίων Γυναικών,
για το κόστος της προδοσίας,
οι γνώσεις μας είναι εμφανώς
περιορισμένες έως ελάχιστες.

Ερώτημα βασανιστικό
που μας ταλάνισε, βέβαια, πολύ
και που ούτε και στο ποίημα αυτό,
ως φαίνεται,
θα βρει την απάντησή του.