Πάλι τα `χω βάλει με τον εαυτό μου
που ότι ήταν δικό μου έχει πια χαθεί.
Πάλι απέναντι σου στέκομαι μονάχος
μοιάζω να `μαι βράχος που `χει διαλυθεί.

Στην επόμενη στροφή
ο δικός μας θάνατος,
ποιο να `ναι το όνειρο
και ποια η ζωή.

Στη δική σου αγκαλιά
μια στιγμή αθάνατος
και μια στιγμή μετά
σε καταπίνουν οι καπνοί.

Πρόσωπα καινούρια, ίδια ιστορία
μια μελαγχολία ώρα πρωινή.
Πάλι απέναντι μου πριν σε ξεπεράσω
πάω να σε πιάσω μα δεν είσαι εκεί.

Στην επόμενη στροφή
ο δικός μας θάνατος,
ποιο να `ναι το όνειρο
και ποια η ζωή.

Στη δική σου αγκαλιά
μια στιγμή αθάνατος
και μια στιγμή μετά
σε καταπίνουν οι καπνοί.