Κατέβηκες αργά τα σκαλοπάτια, μέχρι να
φθάσεις στο κατώφλι του εαυτού σου.
Περίμενα με φίλο τη βροχή να μου ψελλίσεις
μια λέξη. Μάταια όμως.
Αυτή η διαδρομή, αυτή η κάθοδος έμοιαζε ίδια η
ζωή σου. Όπως όλοι οι άντρες που θυμάσαι ακόμα
και μοιράσατε στο χρόνο τις στιγμές σας.
Κάθε βήμα σου μια φωτογραφία, μια ανάμνηση σαν ταινία.
Ανταμώσαμε τα θέλω μας, μα ήρθε επιτέλους η ώρα για αλήθεια.