Χθες ακόμα μου μίλαγες
για μι’ αγάπη αιώνια,
που τους δυο μας θα έδενε
χρόνια και χρόνια.

Χθες ακόμα το στόμα σου
με φιλιά φλογισμένα
μου `χε πει πως γεννήθηκες
μόνο για μένα, μόνο για μένα.

Χθες ακόμα, μα σήμερα
ποιος να ξέρει πού να `σαι,
ποιος να ξέρει τι σ’ άλλαξε
και δε θυμάσαι.

Και δε με χωράει ο τόπος,
οι δρόμοι με διώχνουν κι αυτοί,
να `ρθώ να σε βρω για να μάθω,
να σε ρωτήσω γιατί.

Γιατί μέχρι χθες
μ’ είχες κάνει απ’ αγάπη να σβήσω,
γιατί μέχρι χθες
μου `χες δώσει ελπίδες κρυφές,
γιατί μ’ είχες κάνει, γιατί,
να σ’ αγαπήσω.