Μια μέρα θα `θελα
να νιώθω, σαν σήμερα.
Να βλέπω τα βάσανα μου
και να ονειρεύομαι.
Να πλένω τα πιάτα μου
και να ταξιδεύω...
Να φροντίζω τον κόσμο και να χαίρομαι.
Να ξενυχτώ από αγάπη
και να κοιμάμαι,
με μάτια ανοικτά!
Έτσι σε μέτρησα ζωή.
Με μια μεζούρα κριτικής
που μ’ έκανε χαρούμενη.
Έτοιμη, ν’ ανταμώσω τη λύτρωση
και να συνομιλώ αιώνια με τ’ άστρα.
Κι όλα είναι τόσο απλά
σ’ αυτή την επαφή...
Ο δικός μου άνθρωπος
θα παραμείνει αλώβητος
όχι σαν αϊτός, που έλεγε ο Δέλφης,
αλλά σαν αστέρι, που επιχορηγεί
τη Γη με όνειρα και ελπίδες...