Μια Κυριακή αποκριάς στο άδειο σπίτι
το κορίτσι φόρεσε την κάτασπρη μάσκα
την εξώθυρα άνοιξε στην περίλαμπρη μέρα να βγει
στην άχνα του φωτός να εξαχνωθεί
κι όπως η πόρτα έμεινε ανοιχτή
ένα χνούδι λευκό μια κλέφτρα μικρή
μπήκε στο σπίτι να κλέψει.

Η οικογένεια έλειπε εκδρομή στη χωρισμένη στα δύο εξοχή
οι χωρισμένοι γονείς τα χωρισμένα παιδιά
ο παππούς κι η γιαγιά
τραπέζι στρώσαν για καυγά
πίνοντας ούζο και κρασί τρώγοντας κρέας ψητό
κάθε μπουκιά και μια βρισιά κάθε γουλιά και μια ψευτιά.
Κι όταν ο ήλιος χώρισε τη μέρα στα δυο
στο ρήγμα πέσανε να κοιμηθούν
βρωμούσαν ούζο και κρασί κι αχώνευτο κρέας ψητό
και πάνω τους σκεπάσαν κόκαλα κι αποφάγια.

Το βράδυ επέστρεψαν ειρηνικά
στην πόλη που’ χε γιορτή,
καιγαν τον χάρτινο βασιλιά
με πυροτεχνήματα γεμάτη την κοιλιά
κι όταν η φωτιά χώρισε τη νύχτα στα δυο
βρήκαν το σπίτι ολόφωτο και καθαρό
ένα τραπέζι σαν Ανάσταση στρωμένο
κι από την κουζίνα άκουσαν κοριτσίστικη φωνή

Δεν έκλεψα,
μαγείρεψα, συγύρισα, καθάρισα
βρήκα ένα δωμάτιο άδειο
κι εδώ θα μείνω.