Ένα φεγγάρι χάρτινο
σεργιάνι βγήκε βράδυ
στάθηκε λίγο στης οδού
ονείρων το σκοτάδι

Ένα μπαλκόνι κοίταζε
που ήταν η Αθανασία
και συ πιο δίπλα έγραφες
στο πιάνο μελωδία

Παίζεις στο πιάνο τ’ όνειρο
κρατάς και το τσιγάρο
ίσια στα μάτια με κοιτάς
το βλέμμα πώς να πάρω

Πάει καιρός που έφυγες
σαν του βοριά τ’ αστέρι
τράβηξες στην ανατολή
με κάποιο περιστέρι

Παίζεις στα ζάρια τη Ραλλού
μα κάθε βράδυ χάνεις
κι η Περσεφόνη πάντοτε
του κεφαλιού της κάνει

Με το μεγάλο ερωτικό
μ’ έμαθες Μάνο ν’ αγαπώ
ό,τι μικρό κι ό,τι απλό
Καβάφη Ελύτη και Σαπφώ

Ήταν Ιούνης που έφυγες
για άλλες πολιτείες
κι εκεί που είσαι σίγουρα
σκαρώνεις μελωδίες