Πώς να φυτέψω κρινανθούς
στους αμμόλοφους της άγονης ερήμου
παρμένους από την λευκόχρωμη ψυχή σου.
Διαμαρτυρία, στην όψη των κορυφογραμμών
από τη φωνή της δικής μου ψυχής, πως,
διασχίζοντας βαλτότοπους να φτάσει.
Για τα λουλούδια που μαραίνονται
προτού το δειλινό σιμώσει.
Για τ’ άδικο που μεσουρανεί
στων ασπαλάθων τα δάση.
Για την αγάπη που οδηγιέται
στης Αχερουσίας τον καημό
απ’ όσους χωρίς αγάπη αργοπεθαίνουν.
Φέτος, με τη μορφή σου συναντήθηκα
που την οδύνη μου απαλύνει.