Παλιά θυμάμαι πως κοιτούσα το τηλέφωνο
κάθε φορά που αργούσες να τηλεφωνήσεις.
Εκλιπαρούσα ένα του χτύπημα, του μίλαγα,
λες κι ήταν άνθρωπος μ’ αισθήματα κι αισθήσεις.

Και κοίτα τώρα πώς αλλάξανε οι όροι,
εσύ να καίγεσαι κι εγώ να λέω "sorry".
Τώρα πονάς εσύ κι εγώ τας χείρας νίπτω
και νιώθω θαύμα που μπορώ να σ’ απορρίπτω.

Σειρά σου τώρα να κρεμιέσαι στο τηλέφωνο,
ζητά κανείς αυτό που δεν μπορεί να το `χει.
Αν δεν αλλάζω αριθμό το κάνω σκόπιμα,
για να μπορώ να σε πληγώνω μ’ ένα "όχι".

Και κοίτα τώρα πώς αλλάξανε οι όροι,
εσύ να καίγεσαι κι εγώ να λέω "sorry".
Τώρα πονάς εσύ κι εγώ τας χείρας νίπτω
και νιώθω θαύμα που μπορώ να σ’ απορρίπτω.