Τα χέρια αγγίζουνε τα ίδια πράματα.
Άκου τον εαυτό σου να μιλάει μιλάς για τους άλλους
Και αν απαντάς στον εαυτό σου είναι οι άλλοι που σ’ ακούνε
Κάτω απ’ τον ήλιο στα ύψη τ’ ουρανού που σ’ ελευθερώνει απ’ τη σκιά σου
Παίρνεις τη θέση του καθένα και η πραγματικότητά σου είναι ατελεύτητη