Η πένα είναι βράδυ προφήτη στο όρος των Ελαιών
Η πένα δεν είναι, Εσταυρωμένη ανάσα, νεογέννητου Ήλιου
Η πένα δεν είναι αόμματο ταξίδι ως τη Γη του Πυρός.
Η πένα σκαλίζει το χθες και οχυρώνει το αύριο.
Η πένα δεν αστειεύεται 12 μ.μ. στο 2000 άπειρο.
Η πένα σηκώνει τη σκαπάνη στα σύνορα των πολιτισμών.
Μιλάει με το Βούδα και το Χριστό.
Στα παιδιά, χαρτομάντιλα, μιλάει με πατέρα νταβά.
Η πένα σκηνοθετεί του πλανήτη το image,
δεν έχει στρατό για πεδία μαχών,
δεν έχει πρεμιέρα κααι πρόβα τζενεράλε,
δεν είναι θέατρο σκιών
τον Αύγουστο σε παραλία.
Δεν είναι εκδότης πουτάνα από μάνα ρουφιάνα.
Η πένα σκύβει πάνω στο Κασμίρ, στα Φόκλαντ,
στις Φαρόες, στο Ιράκ, στο Ναούρου μέσα στο φωσφάτο.

Η πένα σκύβει εκεί που οι πόρνες σταυρώνονται.
Η πένα δεν είναι υποτελές κρατίδιο
με πρόεδρο τζιτζιφιόγκο,
δεν είναι γονυπετής προσκυνητής
σε εικόνες Αγίων,
δεν είναι ανακυκλωμένο σκουπίδι
στη χωματερή του χρόνου,
δεν είναι χαζοχαρούμενη προστάτιδα
σε πολυεθνικό παιδομάζωμα
δεν είναι μόδιστρος της ιστορίας,
δεν είναι μανεκέν πολυεθνικών σαλονιών,
δεν είναι ομοφυλόφιλα βράδια,
δεν είναι Πόντιος Πιλάτος
δεν είναι ερωτευμένος δικτάτορας.
Η πένα,
η πένα μου, δεν κάνει αστεία
τραγουδάει με τα σκυλιά
και τον άνθρωπο φτύνει.