Το ξαναλέω
μην ψάχνετε για το χαμένο στίγμα μου
ούτε πώς έγινε
και πάντοτε εν πικρία διατελώ.
Καλλίτερα ας αναρωτηθούμε
τι γύρευε το ματωμένο δισκοπότηρο
η θεία μετάληψη φαρμάκι
στα χείλη των αξεδίψαστων
τι συνέβη τέλος πάντων
και δεν έχουν μονοπάτι τα φεγγάρια μου.
Μόνον έτσι ίσως γίνει αντιληπτό
γιατί καιόμενος εγγράφομαι
σε ρίγη αιμάσσοντα
εγκάθετος των οιμωγών
σε φτερακίσματα πουλιών
ή εν ανάγκη σε ταφόπετρες
χωρίς ρωγμές
εισόδους από γκρεμισμένα τείχη
χαρτογραφήσεις επικίνδυνες
χωρίς μια στάλα αίμα.
Αφού μου γράφτηκε
με της αστροφεγγιάς το τρέμουλο
λαθραία να περιφέρομαι
στις αρτηρίες των ονείρων να εισχωρώ
μια μπουκαπόρτα που ορθάνοιχτη
με τ’ αναπάντεχο μετριέται.