Ήμουνα ο τελευταίος επιβάτης της ημέρας,
μονάχος στο λεωφορείο,
χαιρόμουνα που είχαν ξοδέψει τα λεφτά τους
μόνο και μόνο για να με μεταφέρουνε στην Όγδοη Λεωφόρο.
Ε, οδηγέ του φώναξα. Εσύ κι εγώ απομείναμε απόψε,
έλα να φύγουμε μακριά από τη μεγάλη τούτη πόλη
για κάποια πιο μικρή που να ταιριάζει στην καρδιά μας,
πάμε πέρ’ από τις πισίνες του Μαϊάμι,
εσύ στη θέση του οδηγού κι εγώ λίγα καθίσματα πιο πίσω,
αλλά στις πόλεις τις ρατσιστικές θ’ αλλάξουμε τις θέσεις,
για να σου δείξω πόσο δεν άτεχες ποτέ σου το Βορρά.
Έλα ν’ ανακαλύψουμε μικρά ψαραδοχώρια
στην άγνωστη Φλωρίδα
και να παρκάρουμε στην άκρη του γιαλού,
έτσι που το πελώριο λεωφορείο να φαντάζει
μεταλλικό, καλοβαμμένο κι έρημο
με τις φανταχτερές του πινακίδες από τη Νέα Υόρκη.