Ο κύριος Μιχάλης δεν μιλούσε πια.
Καθόταν στη βεράντα μερόνυχτα
τρώγοντας πορτοκάλια
ανοιγοκλείνοντας τα μάτια μόνο.
Κοίταζε σταθερά τη μανιασμένη θάλασσα,
στη χλόη του κήπου του
την επόμενη νύχτα φόρεσε ανάποδα
τον εαυτό του.
Του έσφιξε το χέρι και τράβηξε
κατά τη θάλασσα
Μεγάλη Πέμπτη με δυο αποκαθηλώσεις
κι ο ήλιος να λάμπει πένθιμα.
Ο Ιησούς ο Ναζωραίος
γιος του Ιωσήφ και της Μαρίας
μετά την παρέλευση τριών ημερών
Ανέστη.
Ο κύριος Μιχάλης
γιος της κυρ-Αλέκας
και αγνώστου πατρός
φτωχός από προνόμια
μη πιστεύοντας σε θαύματα
σπαραγμένος από νεκρολούλουδα
με μια βροχή αναιμική στον τάφο του
προσμένει.