Είναι η απόσταση που δεν λιγοστεύει
και η σιωπή που γέμισε
το ακατάστατο δωμάτιο
κι ούτε γραφή...
Δεν κοιταχτήκαμε ποτέ στα μάτια,
δεν ταξιδέψαμε της τόλμης το ταξίδι,
ανεξερεύνητοι στεκόμαστε.
Εσύ κι εγώ δυο έρημοι,
παράλληλοι δρόμοι,
εσύ κι εγώ δυο άγνωστοι.
Κι είναι οι ανάσες μας
στίχοι στον αέρα,
μαζί στροβίλισαν
κι ενώθηκαν και δρόσισαν.
Άνοιξε τα παράθυρα στον άνεμο
να `ρθω να σε χαϊδέψω.