Φωνή του πελάγου

Ατρόμητη, βαθιά

Σ’ άκουσα βουβός!

Κι έπαιξα σκάκι με τους γλάρους

Πάνω στο σύννεφο που μιμήθηκε το πρόσωπό σου

Κερδίζοντας λίγες στιγμές ελευθερίας.

Ποιος αγκυλώθηκε πίσω απ΄την άγρια μουριά

Κι έβαψε τον ουρανό;

Μη τον μετατοπίζεις

τον άσπρο βασιλιά σου

Στην καρδιά του γεννήθηκ’ ένα αηδόνι.