Τίποτα δεν άφησες. Όλα τα ’χεις πάρει
λάφυρα μιας μάχης σκοτεινής.
Κλαίνε μες στα μάτια μου έρημοι φαντάροι
που δεν τους θυμήθηκε κανείς.

Δεν υπάρχει πια ελπίδα
μου την έπνιξες κι αυτή
όπως πνίγει η καταιγίδα
μια παιδιάστικη γιορτή.

Τίποτα δεν άφησες. Μόνο γη καμένη
κι έναν ανεξήγητο σκοπό
από φυσαρμόνικα φάλτσα, ρημαγμένη
που όλο τραγουδάει σ’ αγαπώ