Περπατούσα στο φωτεινό δάσος
Όταν συνάντησα αυτό που ήταν
Και έμελλε να γίνει
Το όραμα των κατοπινών
Χρόνων μου:
Μέσα σε μια λίμνη κρυμμένη
Στο βάθος αυτής της χαρούμενης
Κόλασης
Έπλεε μια βάρκα που κουβαλούσε
Έναν πολύτιμο θησαυρό
Μία νεαρή γυναίκα
Πεθαμένη.
Ο βαρκάρης έλαμνε
Δίχως να μιλά
Απέστρεφε το βλέμμα
Απ’ τα ξανθά και πολύ μακριά
Μαλλιά της
Από τα τραβηγμένα της χαρακτηριστικά
Κι από το σημαδάκι
Που είχε πάνω ακριβώς
Στη μύτη.
Ω πηγή απ’ όπου δε θα πιουν
Οι δαίμονες που περιμένουν
Τρυφερά βέλη
Κρωξίματα από τον ουρανό.