Κάπου υπάρχει ένα παράξενο ρολόι που τους δείχτες του
ακολουθεί ένα επίσης περίεργο, πέρα από κάθε έννοια της
ημέρας, φως. Κανείς δεν ξέρει πότε αρχίζει και πότε τελειώνει
αυτό το παιχνίδι που πειθαρχεί μάλλον, παρά συμπορεύεται
με την ανατροπή όλων των αναλογιών, με τη δολοφονία κάθε
αρμονίας. Κι όμως αυτό το προϊόν του νου -απίθανο η
παράδοξη μηχανή να `χει φτιαχτεί τυχαία- δεν είναι κάτι
το πνευματικό, ποτέ δεν άγγιξε, πέρα από την τεχνολογία
του ουρανού, μία λιτότητα αναγκαία.
Ω, μη φοβάσαι! Αποφάσισα να συνεχίσω έτσι την υπόλοιπη
άδεια ζωή μου. Κάποια αιδώς με εμποδίζει να συγκρίνω
εκείνο με τον χρόνο του κόσμου.