Όλους του άνδρες θέλεις στο κρεβάτι για τη μείξη,
Ω, τέρας θηλυκό! Πόση κακία αποκτάς από τη πλήξη!
Στο έργο σου να είσαι επιδέξια, τα δόντια ακονίζεις, ψυχρά,
Μια καρδιά να τρως τακτικά – τα εμβλήματά σου τα αισχρά.
Τα μάτια σου επίμονα καλούν σαν φάρος σωτήριος,
Και τ’ αρσενικά, τα αφελή πανηγυρίζουν τη νίκη πύρρειος.
Απ’ τα φκιασίδια δανειζόμενη η γοητεία για ξεμυάλισμα
Άγνωστο σε σας της ομορφιάς αγνής το ήρεμο βάδισμα.
Άψυχο εργαλείο του βασανισμού και δράκουλας αιμοσταγής,
Μας «θεραπεύεις» απ’ την ασθένεια του πάθους, την ψυχοβλαβής,
Έχεις ως εργαλείο διαφθοράς τους έμπιστους καθρέπτες,
Μπροστά τους παίρνεις πόζες να ξελογιάζεις επισκέπτες.
Πως δε διστάζεις μπροστά στο μεγαλείο του κακού;
Του Σατανά ισχύ μες στου νοσήματος του αφροδισιακού.
Είσαι το σχέδιο το μυστικοσκοτεινό της Φύσης,
Είσαι η κόλαση που ζούνε οι αισθήσεις.
Είσαι τέρας! Με όψη δαιμονικά αγγελική!
Το μεγαλείο πρόστυχο, η λέρα θεϊκή!