Ναι στην ισοπέδωση του μίσους
όχι στην οριζόντια άρνηση της οργής
όχι στα τάγματα εφόδου
που συρρικνώνουν την άνοιξη
όχι στους ετοιμοθάνατους νεκρούς
και στην παραμόρφωση του φεγγαριού.
Ναι στις απροσδόκητες συναντήσεις
όχι στα ξαφνικά εγερτήρια τα μεσάνυχτα
όταν η αλήθεια εκβιάζει τα όνειρα
όχι στους άβουλους, όχι στους δειλούς
στους διορισμένους τοποτηρητές της μνήμης
και στους τοκογλύφους των ψυχών.
Ναι στα ψάθινα καπέλα
όχι στους παραπαίοντες έρωτες του καλοκαιριού
στην ακύρωση των φθινοπωρινών ονείρων
στην εκσπερμάτωση στο κενό
όχι στις αγχόνες που στήνονται τα χαράματα
μετά την απόρριψη μιας αιτιολογημένης κρίσης.
Ναι στην αυτοάμυνα
όταν το κράτος σου ρίχνει μαχαιριές
όχι στην πόλη που κατάντησε εμπόρευμα
όχι στις δυναστείες του Βυζαντίου
στα νωχελικά απογεύματα στην Ομόνοια
την ώρα που περιπολικά μαζεύουν υπολείμματα ψυχών.
Ναι στην ταξιθέτηση του σύμπαντος σε μια γροθιά
στα ποιήματα του Κατσαρού και της Γώγου
στις τζαζ μουσικές και στις μικρές συναυλίες
στα αποκόμματα των εισιτηρίων τους
στα πεζοδρόμια της αντίστασης
στο τελευταίο δρομολόγιο για Αλεξανδρούπολη
στο φαντάρο που εκσφενδόνισε στον ήλιο
όλη την υπόλοιπη θητεία του.
Ναι στην οριστική κατάργηση του χρόνου
όχι στη συνήθεια των βίαιων αποχωρισμών.