Η μικρόσωμη γριά η ζαρωμένη αισθάνθηκε αγαλίαση κοιτάζοντας αυτό το όμορφο παιδί που ο καθένας το δεχόταν με χαρά που όλοι ήθελαν να του αρέσουν…αυτό το όμορφο πλάσμα , τόσο εύθραυστο σαν κι αυτή , σαν τη μικρόσωμη γριά , και , σαν κι αυτή επίσης , χωρίς δόντια και χωρίς μαλλιά .
Και πλησίασε κοντά του , για να του κάνει γελάκια και ευχάριστες γκριμάτσες .
Μα το παιδί φοβισμένο χτυπιόταν κάτω από τα χάδια της καλής γυναίκας της ρημαγμένης και γέμιζε το σπίτι με ουρλιαχτά .
Τότε η καλή γριά αποτραβήχτηκε μέσα στη μοναξιά της την παντοτινή , και έκλαιγε σε μια γωνία , και έλεγε :
-αχ για μας τα δυστυχισμένα θηλυκά τα γέρικα , ο χρόνος που αρέσαμε ακόμα και στους αθώους έχει περάσει…και προκαλούμε τρόμο στα μικρά παιδιά που θέλουμε να τα αγαπάμε.