Νομίζω ότι ξέρω ποιανού δάσος είναι αυτό.
Κι όμως το σπίτι του είναι στο χωριό.
Έτσι δε θα με δει να σταματώ εδώ
το δάσος του γεμάτο από χιόνι για να δω.

Το μικρό μου άλογο
με θεωρεί παράλογο.
Ούτε μια φάρμα κοντά
ανάμεσα στα δέντρα και στην παγωμένη λίμνη.
Το πιο σκοτεινό απόγευμα του χρόνου
είναι σιμά.

Της σέλας τα κουδούνια χτυπά
σαν να με ρωτά
αν σκέφτομαι σωστά.
Ο μόνος άλλος ήχος
ο αγέρας και οι νιφάδες του χιονιά.

Το δάσος είναι ωραίο
βαθύ και σκοτεινό.
Αλλά εγώ
έχω υποσχέσεις που κρατώ.
Και χιλιόμετρα να κάνω
πριν αποκοιμηθώ.

Και χιλιόμετρα να κάνω
πριν αποκοιμηθώ.