|
Στίχοι: Βερονίκη Δαλακούρα
Μουσική: Αμελοποίητα
Κανείς ποτέ δε μ’ είχε συνοδεύσει
στον σκοτεινό κήπο.
Κρύφτηκα λοιπόν πίσω απ’ τον πρώτο θάμνο
ακούγοντας τα νερά και ουρλιάζοντας
μες στη σιγή της μέρας
που δεν επρόκειτο να επαναληφθεί.
Έτσι κυλούσε ο καιρός μες στα κλαδιά.
Το μικρό κομμάτι του χρόνου θρυμματιζόταν.
Κάθε νύχτα υποσχόταν ένα μελλοντικό σκοτάδι
η ημέρα ανάγγελλε το παροδικό φως
και τίποτε τίποτε δεν έμοιαζε με ό,τι
είχε περάσει.
Καταραμένοι ας είναι
όσοι με οδήγησαν στον κήπο
που δεν ήταν δάσος!
Ναι, βλαστημώ τη φύση
τα βουνά
το σιχαμένο χώμα
το σπίτι μου είναι μια λακκούβα
τρώγω λάσπες
τίποτε άλλο
δεν απόμεινε.
|
| | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | Δημοφιλία: - Αναγνώσεις: 550 Σχόλια: 0 Αφιερώσεις: 0
| | | | | | |
|