Καθόταν ο Ιησούς κοντά στο ποτάµι,
στη ρίζα ενός δέντρου
και περίμενε τη μητέρα του. Δίπλα στ’ αυτί του,
πάνω σ’ ένα κλαδί, που η πνοή του φωτός
περισσότερο
παρά το αγεράκι το σάλευε ανάλαφρα,
κελάηδαγε, αμέριμνο, ένα πουλί.
Απ’ το ράμφος του έσταζαν διάφανες τρίλιες
στο ποτάµι που κύλαγε. Χαμογελούσε
ο Ιησούς.
Περιμένανε τη μητέρα του να τους φέρει
δυο δάχτυλα
μαύρο ψωμί. Η ζωή είναι όμορφη.