Τίποτα πια δεν προλαβαίνει να ανθίσει
Έρημες οι ψυχές, πυρπολημένες
Η όαση βαθιά στην απεραντοσύνη της ερήμου
Και ο χρόνος λίγος που απομένει

Χρόνια οι ψυχές περίμεναν
Στης όασης την ομορφιά να φτάσουν οι άνθρωποι
Να πιουν νερό να ξεδιψάσουν

Τώρα στεγνοί θα σκορπιστούνε, χαμένοι
μες στου ανέμου την πίκρα.