Είναι φορές που ο χρόνος σταµατά,
παγώνει
κι όλα γυρίζουν ένα γύρο
σε χορό ζωηρό
σε μια πίστα αδειανή
ήχοι και χρώματα μαζί
μια βουή συνεχή
γοργά εναλασσόμενες εικόνες
κι ο κόσμος λες κι αλλάζει.
Ξένος μέσα σε ξένους
δίχως λόγο,
χωρίς φωνή που µπορεί ν’ ακουστεί
έρημος στο πλήθος
µόνος εσύ...
Κι ύστερα ευθύς
κύμα παλίρροιας ορμητικό
σε παρασύρει, σε στροβιλίζει,
σε πετά μακριά
κι εσύ αφήνεσαι και χάνεσαι
ξανά και ξανά
µμέσα στο χρόνο
σε τόπους γνώριμους
ανάμεσα σε φίλους ξεχασμένους
µμέσα σε εχθρούς
που θέλεις ν’ αποφύγεις

µόνος εσύ...