Έναν άνεμο κλέφτη ερωτεύτηκα.
Ήρθε ξαφνικά και τα πήρε όλα.
Σκέψεις, λόγια, πόνους...
Μπήκε αθόρυβα απ’ το φεγγίτη του νου και φύσηξε λήθη.
Μ’ όλη του τη δύναμη πέταξε τα φύλλα των δακρύων μου
κι όλα τα σκουπίδια των χρόνων μου πολύ μακριά.
Ένας άνεμος αλήτης με ξελόγιασε.
Σκέπασε το κορμί μου με την ανάσα του κι ανατρίχιασα.
Γέμισε την ψυχή μου δροσιά κι άρχισαν ρίζες αγάπης να φυτρώνουν.
Τώρα κάθε μέρα περιμένω τα άνθη τους.
Να στολίσω τα μαλλιά μου.
Να γεμίσω τα χέρια μου...
Γιατί άνεμος κλέφτης με πλάνεψε και σε άνεμο κλέφτη ανήκω...