Ας ήμουν ένα πεθαμένο φύλλο, εσύ μπορούσες να με σήκωνες·

Ας ήμουν ένα γρήγορο σύννεφο για να πετάω μαζί σου·

Ένα κύμα για να ασθμαίνω κάτω απ’ τη δύναμή σου και να μοιράζομαι

.

Την ώθηση της ισχύος σου, μόνο λιγότερο ελεύθερος

Απ’ ό,τι, ω Αχαλίνωτε, εσύ! Ας ήμουν μόνο

Όπως τότε που ήμουνα παιδί και θα γινόμουν

.

Ο σύντροφός σου στις περιπλανήσεις σου στον Ουρανό,

Όπως τότε που το να ξεπεράσω την ουράνια ταχύτητά σου

Μόλις που έμοιαζε με όνειρο· ποτέ δε θα `μπαινα σε τέτοιον αγώνα

.

Εγώ μαζί σου, που είμαι ένας ικέτης μες στην πικρή μου ανημποριά.

Ω, σαν κύμα, σαν φύλλο, σαν σύννεφο, σήκωσέ με!

Πληγώνομαι πάνω στ’ αγκάθια της ζωής! Αιμορραγώ!

.

Ένα βαρύ φορτίο ωρών έχει δέσει κι έχει λυγίσει

Έναν ακόμη όμοιό σου: αδάμαστο και γρήγορο και υπερήφανο.