Μέρες και νύχτες τώρα, κολυμπώ
σ’ αυτό το πέπλο της σιωπής
και προσπαθώ,
προσπαθώ να μείνω µέλος
της ζωής
η φαντασία µου ασφυκτιά, στενάζει
πρέπει να δω
αυτή η πορεία
που µε βγάζει
να βρω κάπου να σταθώ
ανάσα για να πάρω
να ξαποστάσω
να ηρεμήσω
και ύστερα, τι άλλο
πάλι θα συνεχίσω...